طایفه بزرگ نارویی

بنت در آغاز تابع حکومت قصرقند و در قلمرو بلیده ای بوده و یک نفر از طایفه میرهای بنت از سوی حاکم قصر قند ، امور مربوط به بنت را انجام می داده است.

سردار محمد علی خان نارویی ، پسر مهراب خان حاکم نیکشهر ، را کشت و بر آنجا و بنت تسلط یافت؛ اما از هنگامی که سردار حسین خان ، فرزند محمد علی خان،‌ خواهرش، با نو گراناز، را به عقد میر حاجی ، یکی از بزرگان بنت در می آورد ، بنت به طایفه شیرانی تعلق می یابد . مدتی بعد سردار حسین خان به علت در گیری با دولت مرکزی ایران از حکومت عزل گردید و در نتیجه ، حکومت بنت به سردار مهیم خان لاشاری سپرده می شود .

همزمان با بزرگ شدن پسران بانو گراناز، خانهای شیرانی قدرتی یافتند و در نزاعی که منجر به قتل برادران مهیم خان لاشاری شد، اسلام خان ، پسر با نو گراناز ، به اتفاق پنج برادر خود به نامهای : جهانگیر خان ، شهباز خان ، نقدی خان، میرزا خان و صاحب خان، حکومت بنت را به دست گرفت و چون خانواده او در بنت از احترام ویژه ای برخوردار بود ، با استفاده از نسل مادری ، خود را شیرانی"نارویی" خواندند.